زمانی که الگو میگیرد، مسئله حل میشود
در مدیریت سنتی زمان، بیشتر با محدودیتها سر و کار داریم: زمان کم است، کار زیاد است، باید سریع بود، باید اولویتبندی کرد.
اما در نگاه بونسکی، مسئله فقط زمان نیست؛ مسئله فرم نداشتن زمان است. یعنی وقتی ما نمیدانیم یک تصمیم، یک جلسه، یا یک فرآیند در چه چارچوبی از زمان باید اتفاق بیفتد، گرفتار آشفتگی و سردرگمی میشویم.
«زمان فرمدارو» در قاموس بونسکی، راهحلیست برای همین آشفتگی.
واژهی «فرمدارو» در بونسکی، ترکیبی است از دو مفهوم:
فرم (الگو، قالب ثابت، ترتیب مشخص)
دارو (درمان، نسخه، راهحل برای بهبود یک وضعیت)
یعنی ما زمان را تبدیل میکنیم به یک نسخه فکری برای حل یک مشکل یا هدایت یک فرآیند.
این فرمداروها، نهتنها زمان را مدیریت میکنند، بلکه راه فکر کردن، تصمیم گرفتن و اجرا کردن را هم تنظیم میکنند.
در مدلهای تولید ژاپنی، بهویژه سیستم تولید ناب تویوتا، مفهومی وجود دارد به نام Standard Work.
این یعنی برای هر کار، یک الگوی استاندارد وجود دارد که:
تکرارشوندگی دارد
انعطافپذیر است
قابل انتقال است
و از همه مهمتر: به یادگیری فردی و تیمی کمک میکند
فرمدارو در بونسکی هم دقیقاً همین کار را میکند، اما با یک تفاوت اساسی:
فرمدارو نه فقط برای خط تولید، بلکه برای ذهن، جلسه، تصمیم، معنا و رشد شخصی طراحی شده
در واکاوی ایرانی، ما مفهومی داریم به نام نسخهپیچی فکری. یعنی قبل از اینکه کسی وارد عمل شود، باید یک نسخه روشن برای فکرش داشته باشد.
این نسخه ممکن است برگرفته از قرآن، سیره حکما یا تجربهی فردی باشد.
در بونسکی، ما این سنت نسخهپیچی را با ابزارسازی مدرن ترکیب کردیم. نتیجهاش شد فرمدارو:
مدلی که در آن هر بخش از زمان، شکل مخصوص خودش را دارد و برای حل یک نوع از مسئله یا تسهیل یک جریان فکری طراحی شده
چون بسیاری از مدیران، رهبران، والدین یا فعالان فرهنگی و اقتصادی، زمان دارند اما فرم ندارند.
یعنی مثلاً برای گفتوگو با فرزند، جلسه با مشتری، طراحی استراتژی یا حتی استراحت، الگوی ثابتی ندارند.
و همین بیفرمی، باعث میشود که زمان هدر برود، تصمیمها ناقص باشد و کیفیت عمل پایین بیاید.
فرمدارو با طراحی الگوهای ساده و تکرارپذیر، این مشکل را حل میکند.
۱. فرمداروی «سهپرسشی» برای شروع جلسات
هر جلسه را با سه سوال مشخص شروع کن:
الف) الان در کجای مسیر هستیم؟
ب) چه چیزی الان مهمتر از بقیه است؟
پ) تصمیمی که امروز میگیریم چه اثری در آینده دارد؟
۲. فرمداروی «۲۵/۵» برای حل مسئله
۲۵ دقیقه زمان فکر، ۵ دقیقه خلاصهسازی برای اقدام.
این مدل ساده اما عمیق، ذهن را وارد فاز خروج از ابهام میکند.
۳. فرمداروی «قدسیسازی غروب» برای بازاندیشی
هر روز غروب، فقط ۱۵ دقیقه با خودت خلوت کن. سه لحظهی مهم روز رو مرور کن و بپرس که امروز چه چیزی من رو به معنا نزدیکتر کرد؟
۱. یک موقعیت تکرارشونده در زندگیات رو پیدا کن که آشفتگی در اون زیاده (مثلاً صبح قبل از شروع کار یا تصمیمگیری توی جلسه).
۲. تصمیم بگیر که برای این بازهی زمانی یک الگوی ثابت طراحی کنی. مثلاً شروع با یک سوال، پایان با یک مرور.
۳. یک هفته اون رو اجرا کن، بعد بررسی کن چه چیزی تغییر کرده؟ آیا تمرکزت بیشتر شده؟ سردرگمی کمتر شده؟
۴. حالا همین فرمدارو رو به یکی از همتیمیهات یا اعضای خانواده یاد بده.
در ساختارهای سازمانی بونسکیمحور، از فرمداروها برای موارد زیر استفاده میشه:
طراحی جلسات کوتاه و عمیق
رهبری مبتنی بر تأمل
بهینهسازی ارتباطات در تیم
و کاهش خستگی تصمیمگیری (Decision Fatigue)
فرمی که زمان رو شفا میده
«زمان بدون فرم، مثل دارویی بینسخهست؛ شاید اثر کنه، شاید نه. اما زمان فرمدارو، نسخهی شفای رفتارهای آشفتهست.»
زمان فرمدارو، یکی از ۴۴ واژهی کلیدی قاموس بونسکیه که به ما کمک میکنه با الگو دادن به زمان، ذهنمون رو منظم، تصمیمهامون رو هوشمند و عملمون رو متعهدانهتر کنیم
ماساآکی ایمای، Kaizen
جفری لیکر، The Toyota Way
دیوید آلن، Getting Things Done
منابع داخلی مدل بونسکی و گزارشهای میدانی ۱۳۹۹–۱۴۰۴