توی دنیای مدرن، همه از کمبود وقت مینالن. اما توی مدل بونسکی، مشکل کمبود زمان نیست، مشکل یار نبودنِ زمان با مسیریه که داریم میریم. به عبارت سادهتر، زمان یا با ماست، یا علیه ماست. و اگر زمان باهامون یار نشه، حتی بهترین نقشهها هم به سرانجام نمیرسن.
اینجاست که مفهوم زمانیار توی مدل بونسکی مطرح میشه؛ یعنی استفادهی معنادار از زمان، طوری که با اهداف انسانی، معنوی و حرفهای ما همجهت باشه.
زمانیار در بونسکی یعنی همراستا کردن جریان زمان با شاکله ارزش، لنگرگاه تصمیم و کارمایههای درونی سازمان یا فرد.
یعنی بهجای دویدن دنبال ساعت، زمان رو در خدمت خودمون میگیریم؛ نه به معنی بیشتر کار کردن، بلکه درست کار کردن در زمان درست، با اولویت درست.
مدیریت زمان فقط روی نظم دادن به کارها تمرکز داره. اما زمانیار، یک لایه عمیقتر داره:
ارزشمحوره، نه فقط بهرهور.
انسانمحوره، نه فقط نتیجهمحور.
معناگراست، نه فقط راندمانی.
ژاپنیها و مفهوم “Ma” (間):
توی فرهنگ ژاپنی، Ma یعنی “فاصلهی معنادار” بین کارها، مکثهایی که به زمان معنا میده. زمانیار دقیقاً به همین میپردازه.
مدل Time Leadership (Stephen Covey):
کووی توی اصل اولویتبندی بر مبنای ارزشها، از همراستایی زمان با مأموریت فردی صحبت میکنه. این همون نگاه زمانیار در بونسکیه.
مدلهای Agile:
در کانبان و اسکرام، “time-boxing” برای اولویتبندی معناگرا و تصمیمهای لحظهای به کار میره؛ در بونسکی اما، نگاه از بهرهوری صرف فراتر میره و به انسانمحوری متمایل میشه.
در فرهنگ ایرانی، مفاهیمی مثل «برکت زمان»، «سحرخیزی»، «فرصت طلایی» و حتی «عمر باعزت» همگی نشاندهنده اینن که ما همیشه با زمان، یه رابطه معنوی هم داشتیم. زمانیار در بونسکی، این رابطه فرهنگی رو میگیره و در قالب یک سیستم اجرایی پیادهسازی میکنه.
کاهش فرسودگی شغلی
افزایش معنا در فعالیتهای روزمره
حذف کارهای زائد و بیربط
بالا رفتن سطح رضایت شغلی
ایجاد هماهنگی بین برنامه کاری و ارزشهای درونی
تمرین: نقشهی همراستایی زمان
1. یه برگه بردار و ۵ کاری که بیشترین وقتتو میگیرن، بنویس.
2. جلوی هر کدوم، یه نمره از ۱ تا ۵ بده که چقدر با ارزشهات همراستاست.
3. اون کاری که زمان زیاد میبره ولی همراستا نیست، یا باید حذف بشه، یا بازطراحی.
4. توی هفته آینده، ۲۰٪ از زمانتو اختصاص بده به کاری که ارزشمحوره ولی تا حالا عقب افتاده (مثلاً گفتوگوی درونتیمی، آموزش، تامل، مکث).
زمان جلسهها باید بر اساس خروجی معنویشون تنظیم بشه، نه فقط زمانبندی تقویمی.
زمان پروژهها، با توجه به کارمایه تیم مشخص میشه، نه فقط استانداردهای خشک.
سازمانهایی که زمانیار دارن، از تعجیل بینتیجه یا تعویق مزمن، فاصله میگیرن.
«زمان بهاندازهی معناش ارزش داره، نه مقدارش.»
«وقتتو خرج چیزی نکن که دلت باهاش نیست.»
«زمانی یار توئه که بدونی کِی باید وایسی، نه فقط بدوی.»
1. Stephen Covey – First Things First
2. Wabi Sabi – The Japanese Wisdom for a Perfectly Imperfect Life
3. Cal Newport – Deep Work
4. منابع اختصاصی مدل بونسکی، مطالعات موردی 1399–1404
5. Bunseki.ir – پلتفرم رسمی مدل مدیریت معنوی ایران